محبت

اگر شدت صدای ما در بیان مفاخر، موفقیت ها، داشته ها و رجحان هایمان در اجتماع و انظار عمومی، با شدت صدایمان در بیان نواقص، کمبود ها، نداشته ها و نقاط ننگ زندگی مان یکسان بود؛ آن موقع ما یکی دیگر از شروط ابتدایی لازم برای انسان شدن را کسب کرده ایم...

محبت...

وقتی رسانه ها و محافل مملو از بی سرو پایان ره گم کرده و کم دانش گشته...

وقتی فرزانگان، دانشمندان، ادبا و حکیمان مهجور گشته و به پستو رانده می شوند...

وقتی الگو ها و سلبریتی ها، فاسدانی بی دانش و ثمر، و یاوه گویانی تربیت نیافته اند، باید خون گریست به حال خویش و نسل های آتی...

به راستی انقطاع از همراهی سیل مردم، گزینش تنهایی و تلمذ نزد حکیمی فرزانه، بهترین انتخاب و مونس ما نخواهد بود؟!

 

محبت...

وقتی از زیبایی های باطن تهی باشیم، لاجرم به زیبا نمایی های برون، دستکاری و تغییرات بیهوده روی می آوریم... اگر اطراف تو پر از رنگارنگی ها، اطوار ها و زیبا نمایی هاست، بدان گرداگرد ات را زیبا رویان زشت سیرتی در بر گرفته...

و بی شک بدانیم در امتداد زمان، خو و بوی همنشین در جان مان اثر خواهد کرد...

محبت...

گاهی دنیا رنگ می بازد و پذیرش کوچ از آن هولناک است...ترس از ترک آنچه سالیان سال برای آن تلاش کرده ایم، وحشت ترک عزیزان، وحشت ترک مال، بیم رفتن به عالمی جدید، دو راهی بودن یا نبودن حقیقتی در پس مرگ...

خوشا به حال آن کس که کوله باری پر نور بر پشت خود بست و با قلبی اطمینان یافته چشم فرو بست...

 

محبت...

ما ابوالبشر مخلوقاتی ضعیفیم، به ضعیفیه ناتوانی در تحمل درد وجود یک خار کوچک در سر انگشتان دست...

حال این انسان، با کدامین جسارت، روی زمین سرکشی و عصیان کند؟

محبت...